Czy wiara jest potrzebna w działaniu?

Oglądałam program telewizyjny, w którym pokazano budowę skomplikowanego domu i domu edukacyjnego na terenie winnicy. Prowadzący program nie potrafił zrozumieć optymizmu a zarazem braku realizmu inwestorów oraz wykonawców. Budżet się nie domykał, nie można było liczyć na kredyty,  warunki atmosferyczne były niesprzyjające bowiem budowę rozpoczęto jesienią. Nic nie pozwalało mieć nadziei na dobre zakończenie. A jednak budowę ukończono z 3 miesięcznym poślizgiem.

Widziałam wczoraj parę staruszków przechodzących przez przejście. Mieli laski, mężczyzna trzymał pod rękę kobietę i z wielką wiarą – w godzinach popołudniowego szczytu –  weszli na jezdnię nie rozglądając się na boki. Samochody hamowały z piskiem opon, zatrzymywały się, a oni szli niewzruszeni na drugą stronę.

Kilkuletnie dziecko poprosiło mnie o przytulenie, ale z równoczesnym wzięciem je na ręce mimo, że ważyło 18 kilogramów. Było pełne wiary, że jego potrzeba zostanie zaspokojona.
W każdym działaniu potrzebna jest wiara pozwalająca zrobić pierwszy krok, a potem drugi i kolejny. Trzeba ograniczać strach i działać odważnie aby dotrzeć do celu.
Pamiętasz swoją dziecięcą odwagę, swoją wiarę w to, że dostaniesz to o co prosisz?
A potem w dorosłym  życiu najczęściej tą wiarę gubimy.

Wiara inwestorów w przedsięwzięcie , wiara w  przejście na drugą stronę ulicy, wiara malująca się w oczach dziecka doprowadziły do sukcesu.

Wiara jest wyzwaniem. Inwestor na pytanie prowadzącego program „skąd decyzja o podjęciu budowania ścian ze słomy i gliny (ekologiczny budynek) w okresie zimowym skoro wiadomo, że glina musi wyschnąć, a do tego potrzebne są wysokie temperatury powietrza” usłyszał „nie wiem, że nie można takich ścian budować zimą,  wykonawca chyba też tego nie wie”.

Są w życiu sytuacje,  gdy trzeba się zatrzymać, na jakiś czas odpuścić, zwolnić. To nie jest rezygnacja lecz umiejętność zrobienia kroku w tył, aby mieć więcej miejsca na rozbieg i wykonać dłuższy skok do przodu. Na tym polega wiara.