• Start
  • Szkolenia
    • Biznes
    • Sprzedaż
    • Rozwój osobisty
    • Szkolenia dla nauczycieli
    • Spotkanie Kobiet
  • Coaching
    • Coach – Ilona Duda
    • Coaching – Cele / korzyści
    • Coaching dla biznesu, coaching dla Ciebie
  • Studia
    • PEDAGOGIKA SPECJALNA
    • PRZYGOTOWANIE PEDAGOGICZNE
    • PSYCHOLOGIA
    • BEZPIECZEŃSTWO
    • Metodyka nauczania języka angielskiego w edukacji przedszkolnej i wczesnoszkolnej
    • Integracja sensoryczna – diagnoza i terapia
    • Organizacja i zarządzanie w oświacie
    • Coaching i mentoring – Akademia Trenera
  • Blog
  • Kontakt
    • Logowanie
Studia podyplomowe Katowice - Nowe Perspektywy
  • Start
  • Szkolenia
    • Biznes
    • Sprzedaż
    • Rozwój osobisty
    • Szkolenia dla nauczycieli
    • Spotkanie Kobiet
  • Coaching
    • Coach – Ilona Duda
    • Coaching – Cele / korzyści
    • Coaching dla biznesu, coaching dla Ciebie
  • Studia
    • PEDAGOGIKA SPECJALNA
    • PRZYGOTOWANIE PEDAGOGICZNE
    • PSYCHOLOGIA
    • BEZPIECZEŃSTWO
    • Metodyka nauczania języka angielskiego w edukacji przedszkolnej i wczesnoszkolnej
    • Integracja sensoryczna – diagnoza i terapia
    • Organizacja i zarządzanie w oświacie
    • Coaching i mentoring – Akademia Trenera
  • Blog
  • Kontakt
    • Logowanie

Moje Relacje

Strona główna » Blog » Wspieram? Wspieram!

Wspieram? Wspieram!

  • Wysłane przez Nowe Perspektywy
  • Kategorie Moje Relacje
  • Data 14 lipca 2017
  • Komentarze 0 komentarz

Czy to takie oczywiste – wspierać innych ludzi?

Zacznijmy od tego czym nie jest wsparcie. Wsparcie to nie pouczanie, doradzanie, wskazywanie rozwiązań, dopingowanie do działań które nam wydają się słuszne. A jednak bardzo często mówimy osobie będącej w potrzebie: dasz sobie radę, ja też przez TO przeszłam, nie jesteś jedyna w takiej sytuacji, itp.  Pouczamy: ja na Twoim miejscu zrobiłabym tak …, uprzedzałam ale ty szłaś w ten związek jak w dym i teraz cierpisz; kiedy wreszcie zrozumiesz, że inni wiedzą lepiej. Używamy imperatywów : nigdy nie słuchasz innych, zawsze robisz po swojemu.

Robimy tak, bo prawdopodobnie nie umiemy inaczej, nie znamy innych sposobów, chcemy „dobrze” dla drugiej osoby.

Pewnego dnia znajoma poprosiła mnie o rozmowę. Okazało się, że ma raka. Opowiadała o wsparciu jakie otrzymuje od męża, dzieci i rozczulała się nad tym faktem. Jednak odczuwałam, że nie przyszła po to,  aby mi o tym opowiedzieć. Gdy zapytałam o rodzeństwo i rodziców – jak oni podchodzą do jej choroby, wtedy rozpłakała się. Powiedziała, że od bliskich jej braci i ojca usłyszała: nie tylko Ty masz raka, takich osób są tysiące. Nie rób z tego tragedii.

Myślę, że na tym etapie rozmowy wysłuchanie jej było najważniejszym elementem wsparcia. Następnie zapytała Dlaczego oni są tak nieczuli, przecież ja walczę o życie, a oni to bagatelizują?

Co można było odpowiedzieć? Przecież nie siedzimy w głowach innych ludzi.

Odpowiedziałam: Być może uważają, że te słowa obniżą wagę problemu, i są pocieszeniem dla Pani. Usłyszałam:  ale tak nie jest! Mnie to przygnębia!

Jak widać to co dla nas może byłoby dobre nie musi być dobre dla innych. Bliscy zrobili to co uważali za najlepsze, próbowali dać wzmocnienie, wesprzeć w  jedyny sposób jaki znali.
Teoretycznie byłoby dobrze  w takiej sytuacjach powiedzieć  o swoich emocjach: czuję przygnębienie gdy mówisz, że inni też choruję, a ja z tego robię tragedię. Proszę cię o zrozumienie –  walczę o życie i potrzebuję waszej czułości, opieki a nawet pomocy gdy wracam ze szpitala.
Praktycznie gdy czujemy brak zrozumienia zamykamy się w sobie, czujemy złość, a nawet gniew. Nie stać nas na konstruktywny dialog.

Dlatego dopiero pokazanie prawdopodobnego powodu takiego zachowania jej bliskich zmniejszyło poczucie smutku i żalu. To inni tak mogą rozumieć mój problem?  Właśnie Tak! Ta osoba postanowiła nawet porozmawiać z bliskimi celem uświadomienia im tego, co dla niej jest ważne, co ją wspiera.
Stworzenie klimatu  dającego poczucie bezpieczeństwa, wysłuchanie,  uświadomienie faktu –  każdy z nas prawdopodobnie rozumie problem inaczej –  jest dobrą drogą do działania nazywanego WSPARCIEM.

A czasami,  aby wesprzeć wystarczy:

  • być dostępnym o dowolnej godzinie dnia czy nocy
  • poczęstować herbatą, zapalić świecę i stworzyć przyjazną atmosferę
  • dać kilka emocjonalnych „głasków”
  • zapytać „jak mogę Ci pomóc?”

Tag:bliźni, dawać wsparcie, pomagać, pomoc, przyjaźń, wsparcie, wspierać

  • Share:
author avatar
Nowe Perspektywy

Poprzedni post

Czy wiara jest potrzebna w działaniu?
14 lipca 2017

Następny wpis

Dziecko lubi wiedzieć...
20 lipca 2017

Może Ci się spodobać

33333
Życie z perspektywy
12 listopada, 2021
pexels-văn-thắng-1415131
Jak rozwijać pozytywne relacje międzyludzkie?
26 października, 2021
grandpa
Nie zostawiaj spraw „na potem”, bo „potem” nie zawsze nadchodzi
17 września, 2021

Zostaw odpowiedź Anuluj pisanie odpowiedzi

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Najnowsze wpisy

  • Życie jak rzeka
  • Życie z perspektywy
  • Jak rozwijać pozytywne relacje międzyludzkie?
  • Tytanowy garnek czyli sposoby na trudności
  • Nie zostawiaj spraw „na potem”, bo „potem” nie zawsze nadchodzi

Archiwum

  • styczeń 2022
  • listopad 2021
  • październik 2021
  • wrzesień 2021
  • maj 2021
  • luty 2018
  • styczeń 2018
  • grudzień 2017
  • listopad 2017
  • październik 2017
  • wrzesień 2017
  • sierpień 2017
  • lipiec 2017
  • czerwiec 2017
  • maj 2017
  • kwiecień 2017
  • marzec 2017
  • luty 2017
  • styczeń 2017
  • grudzień 2016
  • listopad 2016
  • sierpień 2016
  • lipiec 2016

 

O firmie

  • O nas
  • Współpracujemy z
  • Referencje
  • Certyfikacja VCC
  • Publikacje
  • Kontakt

Przydatne linki

  • Kursy
  • O nas
  • Blog
  • Kontakt
Kontakt

32 777 22 02

501 453 559

690 538 727

biuro@noweperspektywy.pl

Dane adresowe

41-800 Zabrze
ul. Wolności 345
lokal 1002 (10 piętro)

Zobacz na mapie

Wszystkie prawa zastrzeżone 2021 © Nowe Perspektywy